Tuhaf Halim

Dışarda sağnak yağışlar altında sıçana dönmüş insanlara her zaman ki gibi sevgiyle değil garip bir tiksintiyle bakıyorum.Sanki şu an ki ruh halimin sebebi onlarmış gibi.
Oysa ki son iki saat öncesine kadar ne kadar huzurlu ve mutluydum.Şimdi ise yüksek bir dağın tepesinde en yüksek sesimle çığlıklar atmak bile belki beni sakinleştirmeyecek.
Aslında bir sinir harbi değil bu hal.Yine ruhum bedenimin ırzına geçti.Elimin, kolumun onun yani ruhumun tarafında bağlanmış olması hiç bir şeye yetemememin sebebi.
Çok da umursamıyorum aslında artık bu hali.Küfür lugatında saklı en ala kelimelerle oluşturulacak iki anlamlı cümleyle bu hali yok edecek güce geleli yıllar oldu ya,yinede yakışmaz terbiyemize,yetişme tarzımıza diye susmak var:)))
Çok fazla uzatmayacağım lafı ama ne bileyim paylaşasım geldi belkide yazarak rahatlıyasım.İki saat sonra en huzurlu halimle elimde kahvem bacaklarını uzatmış keyif yapıyor en sevdiği kitabı okuyor olacağım için bu ruh haliyle kimsenin kafasını yormaya gerek yok.Haydi kalın sağlıcakla.....