Bölüm1:
Ömer ve Esra evliliklerinin dördüncü yılını doldurmuşlardı.Aslında başlarda da muhteşem olmayan ama en azından o dönemlerde içinde büyük tutkular barındırmasada paylaşıma dayanan bir ilişkileri vardı.Fakat bu hal son bir yılda tamamıyla sona ermiş aralarında adeta bir uçurum açılmıştı.Esra Ömer'i büyük bir tutkuyla seviyordu fakat son dönemde yaşadıkları onu bir hayli yıpratmış kendiyle ve Ömer'le çatışmalara sürüklemişti.Kendinle konuşur,sorular sorar ve cevap arar bir hale gelmişti.Ömer'leyse konuşmayı başaramıyordu.Ömer'e her ulaşma çabası Ömer'in aralarına adeta soğuk bir duvar gibi koyduğu mesafeyle sonuçsuz kalıyor bu durum Esra'yı daha da çılgına çeviriyordu.İlişkisini yeniden eski haline getirmek için çok çabalıyordu ama tüm çabalarının tek taraflı olması onun artık yavaş yavaş yorulmasına sebep olmuştu.Esra bir bankacıydı.İşinde oldukça başarılıydı.Gerek sosyal hayattaki aktifliği gerekse çalışma hırsı onu kısa zamanda iyi bir mevkiye getirmişti.Hayata dair ulaşmak istediği herşeye ulaşmıştı vede bundan sonrasındada istediği herşeye ulaşabileceğini biliyordu.Çünkü elde etmenin yolunun istemek ve çabalamaktan geçtiğini keşfetmişti.Ama bu ilişkisi için geçerli olmayan bir keşfedişti onun için.Çok istemesine hatta çok çaba sarfetmesine karşın sonuç değişmiyordu.
Ömer ticaretin içinde büyümüş yıllarca otariter ve dindar olan babasının baskıyla gelen çalışma hayatı sürdürürken beklenmedik şekilde tüm tabuları yıkıp herşeyi ve herkezi geride bırakarak sıfırdan kendi istediği gibi bir hayata başlamıştı.Bunu hayatında en iyi bildiği iş olan ticaretle başardı.Babasıyla çalıştığı dönemlerde oldukça iyi bir iş çevresi edindiğinden içinde olduğu piyasada tutunması çokta zaman almamıştı.
Ömer Esra'ya ayrılmak istediğini defalarca söylemesine rağmen Esra bir çok çözüm yolu arayışıyla bu evliliği toparlamaya çalışıyordu.Ömer Esra'ya bu çabaların boşa olduğunu kararının kesin olduğunu çok kereler anlatmıştı fakat Esra'ya bişeyleri kabul ettirmenin yolunun belkide deneyip olmadığını görmesi olabileceği düşüncesiyle onun çabalarına uyuyor sonucunda değişen bir şey olmadığını ona bu yolla gösteriyordu.Son dört ay ilişkilerinin kopma noktasının yaşandığı zaman dilimiydi.Esra tam anlamıyla bir cevap bulamamıştı kafasında ama onun için en ikna edici cevap Ömerin hayatında başka bir kadın olduğuydu.O gün evlenme yıldönümleriydi.Tüm yaşananlara rağmen Esra ümidini yitirmemiş yada belkide pes eder bir halle her yıl yemeğe çıktıkları restauranttan yer ayırttırmıştı.Onun için bu gece belki bir final belki bu ilişki adına yeni bir başlangıç olucaktı.
Esra üzerine siyah saten elbisesini giydi.Sırtının bir kısmını açıkta bırakan boyundan kalın şeritlerle bağlı bir siyah elbise.Dizaltında biten boyu esranın bacaklarının bir kısmını gizlesede görünen kısmı onun o düzgün bacaklarındaki çekiciliği sergilemek için yeterliydi.Saçlarını sade bir topuzla toplamış yine sade olan makyajıyla topuzunu bütünlemişti.
Ömer'de giyimine dikkat eden oldukça şık ve zevkli giyinen bir beydi.O gece onunda üzerinde siyah bir takım elbise,kol düğmeli beyaz bir gömlek vardı.Kırmızı kravatıyla takımını tamamlamıştı.
Bölüm2:
Esra:-Eeee kadehimizi neye kaldırıyoruz?(Esra masada bulunan içi kırmızı şarapla dolu kadehini yavaşça havaya kaldırmış ve imalı bir şekilde bu cümleyi kurmuştur)
Ömer:-Dostça ayrılmamıza olabilir...
Esra elindeki kadehi masaya koyar ve gergin bir ses tonuyla:
-Bana elle tutulacak tekbir açıklama yapmadan mı?
Ömer o esnada yemek yemektedir.Elindeki çatal ve bıçağı yavaşça tabağının kenarına bırakır ağzının kenarlarını peçetesiyle nazikçe siler ardından kendinden emin sakin bir tonla:
-Sana yürütemediğimi defalarca söyledim.Daha ne söylememi bekliyorsun ki?
Esra hırçın bir ses tonuyla:
Artık herşeyi anlatmanın zamanı gelmedimi?der ve kadehteki şarabı bir seferde içer.Ardından ömerin uzanmasına fırsat vermeden şarap şişesine uzanır ve kadehini yeniden doldurur.
Ömer:-Esra artık kabul edelim,sen ve ben yapamıyoruz.Bunu artık sonlandırmalıyız.
Esra arkasına yaslanır sinirli bir gülümsemeyle:
-Bu kadar kolay değilmi ömer bey?Herşey bu kadar kolay!
Ömer:hayır değil tabiiki esra ama inan artık benim için yürütmeside kolay değil.
Esra önündeki tabakta bulunan etten hırçınca kestiği bir parçayı ağzına atmasının ardından şarabından bir yudum alır sanki yemekten hırsını çıkarır gibidir şarap ise onun için en iyi sakinleştiricidir adeta.
Esra:Sorun biz değiliz Ömer sorun sensin.
Ömer ellerini çenesinin altında birbirine kenetlemiş dirsekten masaya yaslamış bir halde:
-Ben hiç aksini iddia etmedim ki.der
Esra Ömerin sakin uslubu karşısında gitgide dahada öfkeleniyordur Ömer'in bu cümlesinin ardından elindeki çatal ve bıçağı hızla masaya bırakır.Bu esnada çatal ve bıçağın tabağa çarpmasının etkisiyle tabaktan yüksek bir ses çıkar ardındanda yüksek sesle:
-Peki bana o adi kadının adını bağışlamıyacakmısın?
Ömer:Esra biraz sakin olurmusun!
Esra:Sana adı ne dedim o fahişenin?
Ömer:Esra yeter artık susarmısın bu kelimeyi bir daha tekrar etme.
Esra alaycı bir gülümsemeyle:
-Peki özür dilerim doğru ya bu denli senin gözünü döndüren kişiye prenses demeliydim afedersin.
Ömer:Lütfen keselim artık şunu.
Esra:Ömer anlıyamıyorum bunu düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum bende bulamayıp onda bulduğun ne?Etrafındaki herkez senin benim gibi bir kadına sahip olmana imrenerek bakarken o kadında bulup bende bulamadığın şey ne?
Esra artık kendini tutamaz hale gelir yaşlar gözünden kendiliğinden süzülüyordur.Etrafta bulunan insanlara belli etmek istemezcesine aceleyle gözyaşlarını siler.
Ömer:Esra artık istersen kalkalım.Sen iyi değilsin bu konuşmaya evde devam edelim ne dersin?
Esra:Ben hiç bir yere gitmiyorum.Burası bizim her yıl evlilik yıldönümümüzü kutladığımız yer ve ben bu gece buraya çok ümitli gelmiştim.
Ömer:Her zamanki gibi ısrarcısın.Bunu yapmaktan hiçbir zaman hoşlanmadım biliosun.
Esra:Bu ilişkiyi yürütmek için çok çabaladım peki sen ne yaptın?(Esra'nın ağlama hali iyice yoğunlaşır.Kadehinden kuvvetli bir yudum alır.)
Ömer:Ağlamayı kesermisin hem o şarabı içmeyide bırak artık lütfen.Herkez bize bakıyor hadi artık kalkalım.
Esra:Hayır efendim hiçbir yere gitmiyoruz.
Ömer:Yeter artık sinirlendirmeye başlıyorsun.
Esra:Eski sevgilin değilmi?Evet evet öyle olmalı.Ne zamandır yeniden görüşüyorsunuz onunla?Zaten sen hiçbir zaman beni gerçek anlamda sevemedin.Hep birilerin gölgesi vardı ama ben bunu yıllarca kabullenmek istemedim,sanırım artık yüzleşmenin zamanı geldi.
Ömer:Esra bak sen çok iyi birisin.Seninde söylediğin gibi bir çok erkeğin düşleyeceği kadar da güzelsin.Ama olmuyor.Ben artık bu evliliği daha fazla yürütmek istemiyorum.
Esra:Neye yarar ki iyiymişim,güzelmişim hıhhhh!Tüm bunları hiçe sayıp beni adi bir kadına tercih eden bir eşim var.
Ömer sinirli bir ses tonuyla.
-Yeter artık ağzına hiç yakışmayan bu uslubtan vazgeç.Hayatımda bir kadın falan yok anlıyormusun?
Esra:Hala yalan söylemekten vazgeçmiyeceksin değilmi Ömer?Son bir yıldır bana doğru düzgün elini bile sürmedin.Sürekli iş gezilerini bahane edip yurt dışına çıkıyorsun.Geçen gün Milano'daki harcamaların ekstrelerini buldum.O rakamlar tek bir kişinin harcaması olamaz seni iyi tanırım.Bu gece burda herşeyi itiraf ediceksin.
Ömer sıkıntılı bir halde kravatını yavaşça gevşetir:
-Peki Esra sen kazandın.Madem bu kadar duymak istiyorsun o halde dinle.Evet haklısın hayatımda biri var.Sadece Milano'da değil senin olmadığın hatta olduğun bir çok anda yanımda olan biri.
Esra:Benim bulunduğum anlardadamı?demek bukadar adileşebildin ömer.demek en yakın arkadaşımla beni aldatacak kadar adileşebildin.
Esra derin bir nefes alır ve:
-ya ben ne kadar aptalım birde geçen gün Filiz'i evine bırakman için sana okadar ısrar ettim.Bir dakika geçen yıl Filiz günlerce bizde kalmıştı ve banka teftişte olduğu için geç saatlere kadar çalışmak zorunda kalmıştım ve siz evde sürekli yanlız kalmıştınız.Yoksa ozaman mı başladı?Lanet olsun ya nasıl bu kadar adileşebildiniz.
Ömer:Yeter artık filiz lafı etmekten vazgeç.Onun boş yere suçluyorsun.
Esra:Nasıl boşyere ya.Nasıl boş yere!Arkadaşım diyorum,dostum diyorum evimi açıyorum bumu karşılığı?
Ömer:Esra yeter artık Filiz lafı etmekten vazgeç.Bu şekilde davranarak benim için zor olan bir durumu dahada zorlaştırıyorsun.Geçen cumartesiyi hatırlıyormusun.Sen,ben,Hakan ve mustafa yemekteydik.Sohbet oldukça güzeldi ve sen oldukça neşeliydin,hatırlıyormusun o günü?
Esra:Nasıl unutabilirim ki!Hakan'ın garson kız için söylediği bir cümleyi anlamsız bir şekilde hadiseye çevirmiştin.Üstelik ardından anlattığı olaya Mustafa ve ben kahkalarla gülerken yine anlamsız bir şekilde davranarak masayı terk etmiştin.Oysaki beni kıskanmanı gerektirecek bir hal yoktu.Bu tepkini hiç çözememiştim.
Ömer derin bir nefes alır konuşmak için kendini zorlar bir halde cümleye girer:
-Esra o gün Hakan'ın anısında anlattığı kişi bendim ve kıskandığımda sen değil Hakan'dı.Yıllardır içimde yaşadığım bu gerçeği artık kabullenmeye ve yaşamımı bu doğrultuda yaşamaya karar verdim.Çok üzgünüm.Evet seninde söylediğin hatta emin olduğun gibi hayatımda olan biri var o kişide ne eski bir sevgili nede filiz nede başka herhangi bir kadın.Hayatımdaki kişi HAKAN....
Esra ve Ömer gözgöze gelirler.O an sözün bittiği andır.Esra boğazında oluşan düğümü yutkunarak geçirmeye çalışır.Duydukları asla duymayı beklemediği şeylerdir.Ne kadar yutkunursa yutkunsun boğazındaki düğüm geçmez.Düşünceli,kendi kendine soru sorar ve cevap arar bir halle parmağındaki alyansı çıkartır yavaşça masaya bırakır,ayağa kalkar ve ordan uzaklaşır.
(Yaratıcı yazarlık kursunda bu haftaki yazımdı bu.Aslında kurs için yazdığım yazı dialogları ve konusu aynı olan bir tiyatro metniydi.Ben burda bu metni düz yazı haline getirdim.
Sizce Esra bu durumda ne yapmalıydı?Cevabınızı bekliyorum.Yorumlarınız için şimdiden teşekkürler)
