ŞEVVAL

Çocuk bu anlamaz der geçeriz çoğu zaman durup düşünmeden bizden nekadar daha geniş ve büyük bakabildiklerini hayata.İki gün önce yaşadığım bir anektodu paylaşmak istiyorum sizlerle:
Evimden markete gitmek için dışarı çıkmışken birden gözüme ilginç bir tablo ilişti.Karşı apartmanımızda ikamet eden aynı zamandada oğlumun sınıf arkadaşı olan küçük kız evinin önünde öğretmenlerinin onlara yeni vermiş olduğu on adet kitabı satıyordu.Çok şakındım çünkü hepsi gerekli kitaplardı.Bir an için o küçük kızın herzamanki yaramazca davranışlarından biri olduğu düşüncesiyle ona yaklaştım çünkü zaten ders çalışmayı sevmeyen bir kızdı kesin kitapları bu nedenle satıyordu kurtulmak istiyordu çünkü onlardan diye düşündüm ve hızla yanına gittim.Etrafındaki çocukları dağıtıp kitapları toplayarak biraz sert bir ses tonuyla bunlara onun ihtiyacını olduğunu annesini artık üzmekten vazgeçmesini istedim ve nedenini bile sormadan onu evine yolladım ve orda bulunan oğlumuda alarak eve girdim.Oğlum bu davranıştan dolayı çok üzgündü.Onada kızgındım arkadaşını uyarmadığı için.Biraz zaman geçtikten sonra oğlum yanıma geldi ve anne seninle konuşmak istiyorum dedi aslında bunu söylememem lazım çünkü bana verilmiş bir sır ama şevval'in bunu neden yaptığını biliyorum dedi.Nedenmiş peki derslerden kurtulmak istemekten başka ne nedeni olsunki Şevval'in cevabıma;hayır anne çok yakın bir arkadaşının babası yeni dükkan açmış ve işleri çok kötüymüş Şevval'de ona para biriktiriyormuş der demez beynime bir balyoz yemiş gibi hissettim kendimi.Küçücük dünyasında nekadarda büyük düşünmüştü 8 yaşındaki Şevval'im ve şunu anladım bir kez daha yaşım kaç olursa olsun hayat bana hergün yeni birşey daha öğretmeye devam edicekti.Canım Şevval'im yüreğinin güzelliğiyle büyürsün umarım bitanem bana karşı sessizliğin inan çok büyük bir cevaptı hayata dair.....